Κενό (ψυχικού) Αέρος

Γαμημένες ματιές
Γαμημένα πρότυπα και εικόνες
Μια αθόρυβη κατάρρευση μπρος σε μια ταραγμένη σιωπή .

Ένας χαιρετισμός
Συνάμα ανακούφισης και θλίψης
Συνάμα παυσίπονο και τραύμα.

Διαολεμένες λέξεις που δε χωρούν την χαρμολύπη αυτή
Που δεν εκφράζουν την ψυχική εκτόνωση από τον χαιρετισμό της .
Που δεν εκφράζουν το αδιέξοδο του εγκλωβισμού σε αυτόν μετά την αποχώρηση της.

Ίσως καλύτερα έτσι
γιατί ακόμη πιο επίπονη η υπενθύμιση ,με μία κουβέντα της,
των λόγων που ασκεί αυτόν τον μαγνητισμό ...
Των στοιχείων εκείνων της διαφορερικοτητας του ψυχισμού της.

Και ύστερα
Επιστροφή
Σε γνωστούς ανθρώπους
Σε γνωστά μέρη
Στην γνώριμη σαπίλα.

Στιγμιαίες σκέψεις περιαυτολογιας
Μα έρχεται ύστερα το κονσερβοκούτι του μετρό
και μαζί με αυτό έρχεται
η ανθρώπινη αυτή ψύχρα ,που τόσο εκείνη απεχθάνεται, για να τα σβήσει όλα.


Η Αθήνα δεν τους χωρά.
Και έτσι πάλι στα γνωστά .