Ένα απόγευμα στο Κ*ΒΟΞ .

Ένα ποτήρι άδειο
Που μόλις του παραπόνου την κάψα
προσπάθησε να σβήσει

Ένα τσιγάρο
ελαφρύ
που την αδιαφορία την γνωστή
με τον καπνό του
προσπάθησε να πνίξει

Και μια καρέκλα άδεια
έτσι απλά για να θυμίζει

την χωνεμένη πια απώλεια
εκέινων
που την συντροφιά τους θα θέλες -και αυτό το σούρουπο - να έχεις

την κουραστική παρούσια
των αλλών
που εμποδίζουν
να ζήσεις
την μοναξιά σου
τότε που από τα πάντα θα θελες να απέχεις .