Απογράφη Αναισθησίας

Να ξυπνούσαμε ο ένας δίπλα στον άλλο ..
Ή όχι μάλλον .. να ξυπνούσα εγώ
Δεν υπάρχει λόγος να την πρίξω με την σαπίλα μου
από τα χαράματα .

Να ένιωθα τον μαγνητισμό της
η πιο γλυκιά καλημέρα .
Αυτόν τον γαμημένο μαγνητισμό
Αυτό το ξεχαρβάλωμα του εγωισμού μου
του πνιγμού στα μάτια της

τι και αν δεν τα κοιτώ
φωτιά βάζουν στην ψυχή μου
Η αναπνοή της την δικιά μου κόβει .


πνίγομαι


κάθε μέρα
κάθε ώρα


εδώ και χρόνια


και μια αναζήτηση
για εκείνον τον πνιγμό σε καποιανού την σκέψη
που όλα τα προηγούμενα θα σβήσει .

Να ξυπνούσα δίπλα σου
να ξαπόσταινα στης συντροφιάς σου την γαλήνη.

Ένα απόγευμα στο Κ*ΒΟΞ .

Ένα ποτήρι άδειο
Που μόλις του παραπόνου την κάψα
προσπάθησε να σβήσει

Ένα τσιγάρο
ελαφρύ
που την αδιαφορία την γνωστή
με τον καπνό του
προσπάθησε να πνίξει

Και μια καρέκλα άδεια
έτσι απλά για να θυμίζει

την χωνεμένη πια απώλεια
εκέινων
που την συντροφιά τους θα θέλες -και αυτό το σούρουπο - να έχεις

την κουραστική παρούσια
των αλλών
που εμποδίζουν
να ζήσεις
την μοναξιά σου
τότε που από τα πάντα θα θελες να απέχεις .

Μαγνήτες

Μαγνήτες
Μαγνήτες ανθρώπινοι .
Μαγνήτες με εγωισμό και γοητεία .

Έτσι και συ
Μαγνήτης .

Και γω ,
ένα κομμάτι σίδερo
ένα κομμάτι σαπισμένου από την απραξία σίδερο
ένα σάπιο σώμα , φορέας μιας ψυχής άχρηστης .
Μιας σκέψης υπόλογης
μιας Ζωής μονοδιάστατης

Και συ
τόσο απλά
με μαγνητίζεις

έστω και μια _ _ _ _ σου

ο εγωισμός ξεριζώνεται

κυνικές οι ελπίδες
γραφικός ο ρομαντισμός
χιλιοφορεμένη η θλίψη

λέξεις ξαναχρησιμοποιημένες.

Λέξεις ,
η μεγαλύτερη δειλία .
μια προσπάθεια να καλυφθούν της απραξίας μου οι τύψεις

Μα και πάντα απρόσφορη .