Ο Συνδρομητής

Σύνδρομοι.

Συμπλέγματα.

Συμπλέγματα κατωτερότητας

Συμπλέγματα ανωτερότητας

Συμπλέγματα διπολικά και αυτοδιαστροφικά.

Ζωές γεμάτες αυταπάτες

Μέρες πνιγμένες στην αδιαφορία μα πάντα τόσο διψασμένες για αυτό το κάτι 

Νύχτες άδειες μα με πολλές σκέψεις σισύφειες φορτωμένες.

Όχι σώμα

Μα αποθήκη .

Αποθήκη συμπλεγμάτων.

Κοιτώνας μοναξιάς , ηδονών και εγωισμού.

Εύκολων πρόσκαιρων εκτονώσεων 

και μονίμων άλυτων ψυχικών εκκενώσεων.

γλυκόξινα απο-γεύματα.

Αυτά τα απογεύματα.
Τα απογεύματα που οι ώρες λιώνουν.
Που κάθε λεπτό μπροστά σου περνά
και κάθε στιγμή με ώρα μοιάζει.
Που τα γρανάζια του ρολογιού σκουριά σαν να έχουν πιάσει μοιάζουν
και τρίζουν σε κάθε αλλαγή

όπως τραυλίζοντας η μια σκέψη την άλλη με δυσκολία διαδέχεται.

Αυτές οι ώρες που στο παρελθόν τον δυσκίνητο σου λογισμό οδηγούν
και που βίαια στα χασματικά εκείνα "αν" τον κάνουν να βουτήξει.

...

Προσοχή στο κενό
μεταξύ
εφικτής και πλασματικά αναβιωμένης πραγματικότητας.

επιστροφή στην ατονία

Ο πόνος φέρνει τις λέξεις

ή οι λέξεις τον πόνο ;
Ίσως και τα δυο
Ίσως και κανένα τους. 

Το μόνο σίγουρο η ύπαρξη και των δυο τους
Το μόνο σίγουρο πως και τα 2 γνώριμα

Το μόνο σίγουρο πως και τα 2 πια κουράζουν .

κυνικές ελπίδες και γραφικός ρομαντισμός.
χιλιοφορεμένη θλίψη , μονόχνοτη .

Λες και έχεις μονοπώλιο
λες και οι άνθρωποι γύρω σου δεν βιώνουν την δικιά τους μοναξιά.
την δικιά τους εριστική θλίψη.

και με την πρώτη δυσκολία ο εγκλεισμός σε λέξεις
σε λέξεις ξαναχρησιμοποιημένες.
τέτοια η ανωριμότητα .
μα όσο αντιφατικό και να είναι αυτό
η παραδοχή θυμίζει τόσο ωμά πως

Τι και αν είναι γνώριμη η διαδρομή 

ποτέ της ανιαρή η επιστροφή στην ατονία .