Ανακυκλοθυμία

Γαμημένος χρόνος
ώρες
στιγμές ολόλοκληρες

Σύνθλιψη πάνω σε σκέψεις
πάνω σε αδιάφορους ανθρώπους
πάνω στην αδιαφορία των λίγων εκείνων 
που στα μάτια σου διαφέρουν

Λέξεις στυμμένες
για να εκφράσουν την ίδια κατάσταση
την συνήθη
την αδιάφορη

και ύστερα αυτή η συνεχής αλλαγή
οι στιγμές αυτές που την αγχόνη
του ρεαλισμού , του χωνέματος  των προκείμενων της ζωής που τόσο επίμονα - αλλά και μάλλον αναποτελεσματικά -
αντιμαχόμαστε

και πλημμυρίζουν τις μέρες με χρώμα
τις νύχτες με φως
με θέληση υπεράνθρωπη ..
που αίρουν τα εμπόδια του χώρου και του χρόνου

μα πάντα και επιστροφή στην άλλη πλευρά
εκείνη των άγουρων ημερών
των _ _ _ _ _ νυχτών

η συχνότητα ίσως καταχρηστική
μα η αλλαγή προεξοφλημένη

Και ύστερα η προσδοκία οι άλλοι να καταλάβουν
να ζήσουν και να μοιραστούν έναν Λογισμό
που ούτε ο/η ίδιος/α  δεν έχει καταλάβει

ειρωνεία λές ;
μπα
αναμενόμενο εγώ θα έλεγα .
Μην ξεχνάς εξάλλου
πως ο κύκλος
μήτε αρχή έχει , μήτε τέλος

έτσι και ..

Τρυποκάρδιος

Και ίσως αυτή να είναι η πιο γεμάτη σου στιγμή
Μα πως γίνεται όμως ?

Πως γίνεται αυτές οι στιγμές μοναξιάς
αυτές οι στιγμές που μόνος κάθεσαι
Δίχως παρέα
Δίχως ανθρώπους
Μόνο με αυτές πάλι ..τις εγωιστικές και αναλώσιμες σκέψεις ..
Πως γίνεται αυτή η στιγμή φαντάζει λιγότερο άδεια απο όλες τις υπόλοιπες.

Ίσως πάλι όχι 

Ίσως απλά η αδυναμία σου να αποδεχτείς το τι είσαι

Το τί έχεις γίνει

Το πώς το προσλαμβάνουν οι γύρω σου αυτό ..

Να είναι εκείνο που σε ωθεί τόσο ματαιόδοξα και ειρωνικά στο να θεωρείς τις μοναχικές αυτές στιγμές ως στιγμές πληρότητας.

Ίσως η δειλία σου να αποδεχτείς την μοναξιά σου

Την αδυναμία σου να χωρέσεις κάπου

Την ασυμβατότητα σου προς τα πράγματα , τους ανθρώπους , τις καταστάσεις γύρω σου ..

Ισως αυτή η δειλία λοιπόν να ειναι εκείνη που πλασματικά μπαλώνει την τρύπια αυτή ψυχή

Επιβεβαιώνοντας για ακόμη μια φορά το κενό είναι η μόνη πραγματικότητα στην οποία ..